Θεατρικός Περιπλους – Σούσα

«ΣΟΥΣΑ» Γιώργη Καλογεράκη» Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Σκηνοθεσία: Θωμάς Καντιφές Σκηνικά: Άννα Τζανιδάκη – Θωμάς Καντιφές Μουσική Σύνθεση: Αντώνης Ζαχαράκης Χορογραφίες – Κίνηση: Αθανασία Κώστα Κοστούμια: Πόπη Τσιμπισκάκη Χειρισμός Ήχου: Ζαμπία Τριπολιτάκη Φωτισμοί: Έλενα Πατσαχάκη Επιμέλεια Αφίσας: Θανάσης Παπαθανασίου Λύρα: Λευτέρης Τζαγκαράκης Τραγούδι: Ελένη Αλμπαντάκη, Αργύρης Έξαρχος, Μαρία Κυριακογιαννάκη, Γιώργος Ξενικάκης, Σάκης Σακελλαρίδης, Λευτέρης Τζαγκαράκης Φωτογραφίες: Γιώργος Γαβαλάς Φωτογραφίες από πρόβες: Έλενα Πατσαχάκη Φροντιστήριο: Εύη Καννά Διανομή Σούσα: Κοραλία Παλιεράκη Σαρι Μπαγλής: Βασίλης Σταματάκης Μοίρα: Στέλλα Φραντζεσκάκη Μάνα Σούσας: Νεκταρίνη Λαγουδάκη Κύρης Σούσας: Κώστας Μαμαλάκης Αδελφός Σούσας: Λευτέρης Τζαγκαράκης Αδελφή Σαρί Μπαγλή: Ελένη Αλμπαντάκη Χορός: Καλλιρόη Αλεξάκη, Μαρία Αρχανιώτου, Σοφία Καλοκύρη, Ιωάννα Πατελάκη, Γιάννης Σταθάκης, Άννα Τζανιδάκη Σημείωμα σκηνοθέτη Αγαπητέ θεατή Τούτη η δουλειά μέσα στο εργαστήρι ξεκίνησε αναζητώντας κοινές ισχυρές μνήμες, από την ιδιωματική κρητική διάλεκτο. Με μελέτη, νοσταλγία, έρευνα, επιστροφή στον κόσμο του θρύλου, του παραμυθιού, της παράδοσης… η ανομοιογενής ομάδα με αρχάριους και προχωρημένους ανεβαίνει δειλά στη σκηνή. Εγώ επισήμανα δραματολογικές συμβάσεις, της σκηνικής συμπεριφοράς, σε είδη θεάτρου, που άνθισαν την εποχή της Σούσας και αναζήτησα τις ρίζες τους στοχεύοντας στο ένστικτο και τα βιώματα που κουβαλά το κύτταρο των ηθοποιών, ψάχνοντας το αρχέγονο όραμα των συναδέλφων μας του 16ου αιώνα. Επιδίωξα…τελετουργική έκσταση, με συμπύκνωση ενέργειας, δωρική φόρμα, το ύφος και το ήθος μιας παράξενης γιορτής του έρωτα, μέσα από το λαϊκό δρώμενο και τη μελοδραματική φόρτιση. Προχώρησα σε γενναίες περικοπές (στο κείμενο) για να κρατηθεί το ενδιαφέρον του θεατή… Ο δεκαπεντασύλλαβος στίχος αφηγείται και ο θίασος δημιουργεί παράλληλα επεισόδια κρατώντας πάντα στην άκρη του μυαλού του τα λόγια της Μοίρας: «Δοσμένο είναι απ’ το Θεό ο άνθρωπος να σφάλλει, μα με τη γνώση δύναται να μετακάμει πάλι.» Η ομάδα σημειώνει για τις πρόβες: «Έρωτα οι λιγόζωοι τον λέσι…τα πυρωμένα βέλη του τρομάζου… Ο Έρωτας… ο Θάνατος… η Μοίρα… Το λαϊκό δρώμενο… Η συνάντηση μας πάνω στη σκηνή μια επίκληση στις μεταφυσικές δυνάμεις… Ένας χορός από το παρελθόν που ενώνει τη γη με τον ουρανό… Που μας ταξιδεύει στο χωροχρόνο των περιπλανώμενων παραμυθάδων… Περιπλανιόμαστε μήνες τώρα στην Κρήτη του τότε ψάχνοντας βαθιά στις ρίζες των δέντρων…στις δικές μας ρίζες… που μας ενώνουν…που μας γεμίζουν δέος… Απλώνουμε το χέρι μας και αγγίζουμε την αρχαία Τραγωδία…τις ρίζες της τέχνης μας…και νιώθουμε να στροβιλίζονται μαζί μας όλοι οι ήρωες των έργων της Κρητικής Λογοτεχνίας… Κι εμείς ένας κρίκος της αλυσίδας είμαστε… Υποκλινόμαστε στην παντοδυναμία του Έρωτα… Και κατά ΄κει που μας πάει το αίμα τραβάμε… Ένας κύκλος…που θα φέρει τη λύτρωση… Εκεί κοντά στο ποτάμι…στο κάθε ποτάμι…σε οποιαδήποτε εποχή… Φαντάσματα οι λέξεις που ξυπνάνε και μας οδηγούν… Η αναπαράσταση ενός τραγουδιού που για χρόνια ταξίδευε από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά…για να φτάσει σ’εμάς… Και τώρα είναι η σειρά μας, ως άλλοι παραμυθάδες, μέσα από την τέχνη μας να το μοιραστούμε μαζί σας για να συνεχίσει το ταξίδι του στο χρόνο…» Εγώ δεν μένει παρά να ευχαριστήσω το Γιώργη Καλογεράκη που μας εμπιστεύτηκε το έργο της Σούσας για να το παρουσιάσουμε εμείς πρώτη φορά. Και να κλείσω τούτο το σημείωμα παραδίνοντας την παράσταση στην κρίση σας με τους στίχους που κλείνει τον Κατσούρμπο του ο Χορτάτζης. «Παρακαλώντας σας πολλά να κάμετ’ όλοι ομάδι αν είναι και σας άρεσε κάποιο μικρό σημάδι.» Θωμάς Καντιφές Σημείωμα Καλογεράκη Μια κατάθεση ψυχής, ένα ταξίδι στ’ αστέρια Η Σούσα δεν είναι για μένα ένα απλό λογοτεχνικό δημιούργημα και μόνο, ένα γύμνασμα γλωσσικό στο κρητικό ιδίωμα, μια ακόμα φαντασία που απόθεσα στο χαρτί… Είναι πάνω απ’ όλα μια κατάθεση ψυχής! Την έζησα, την αγάπησα, την πόνεσα. Φορτωμένη με τις καλύτερες ευχές μου την έστειλα στο Θεατρικό Περίπλου. Και αντάμωσε εκεί τα παιδιά του ονείρου που την αγάπησαν βαθιά όσο κι εγώ, την πόνεσαν και πόνεσαν με τα πάθη της, την έζησαν και της έδωσαν ζωή! Την πήραν στους ώμους τους και τη σήκωσαν ψηλά, ως τ’ αστέρια. Μαζί της ταξίδεψα και ‘γω σε μια μαγεία μυστηριακή, σε μια μέθεξη διονυσιακή, σε μια επιστροφή σε καιρούς αλλοτινούς κι αγαπημένους. Ευχαριστώ από καρδιάς για το ταξίδι, παιδιά! Ολόψυχα εύχομαι να συνεχίσει αέναα το πέταγμά σας στους γαλαξίες του ονείρου. Εκεί που η πραγματικότητα ακουμπά τη φαντασία, εκεί που τ’ όνειρο γίνεται ζωή… Γιώργης Καλογεράκης